Nasılsın? (sessizlik) Neden konuşmuyorsun? Yüzün asık, düşüncelisin, utanma, gözlerime bak ve ne oldu anlat bana? Ben seni iyi tanırım böyle değildin… Neşelenince kahkaha ağlar, Hüzünlenince gözyaşınla gülerdin… Ne oldu anlatır mısın? Gece yarısı uykusuz, gündüz aç kalmış… Ruhunda fırtınalar kopuyor anlaşılan. Bak bu senin sevdiğin mürekkebin, bu da çizgisiz kağıt; insanın en temiz hali kadar temiz görünüyor… Söylesene kalem, neden yazmıyorsun? *** Kaleme bahane bulup kızmamak gerek, neden yazmıyorsun diye kağıt yeterince hazır değildir belki, kalemin dokunuşlarına… Bunu siz mi anlayacaksınız, sahi, hiç onları konuşurken duydunuz mu? Onlarda konuşuyorlar bence… İnsanın içini titretiyor, öyle bir ses ki, yanmadan önce bir kibritin tutuşma hali gibi, iki taşın birbirine dokununca çıkan koku gibi, ağlama sesi, sessiz suskunluk gibi… gibi gibi daha ne gibiler var… Asıl benim için üzücü olansa, kalemle kağıt konuşurken kendi dilini konuşmuyorlar. Kimin elindelerse onun sesi soluğu
