HATIRLA

R. C.’ye…
Hatırla satılara dokunan gözlerini,
Unutmak istediğini değil, sevebilme ihtimalini…

Yıkık kaşının altında yatan çocuk kalbini…

Ellerin, o güzel ellerin dokunurken,
Satır satır doğranır içim;
Piyanonun tuşlarında…

Hatırla, bir akşamüstü hüzün yağardı bulutlardan…

Bardakta kaynamış kanın derin soğukluğu,
Döküldü gırtlağımın kuru yanına…
Serin gölgeler aradım kar altında,
İzi belli olmasın diye ayaklarımın;
Senin kalbini sürükledim ardımdan,
Saygı ile selamlıyorum, kusura bakma.

Her şeyin anlamsızlaştığı kış mevsiminde,
Derinden seslenir; yüz yıl kadar öncesi…
Mumlar yanar, lavlanır; insanım içimdeki,
Ateşten döktüğüm küllere baksan şimdi,
Unutulur mu, elde mi; hatırlamamak ne kelime?
[HASAN AKBAL] – [05.05.15]