HASAN AKBAL

Seni sevmek, sende ölmek; aynı şey bence… Son yolculuklarıma baktım da, duraklar hep sende. Ve hep sende kalmışım. Gitmedim daha… Yolcu etme beni, biraz daha kalayım… *** Son elvedaların birinde ellerimden ellerin sıyrılırken hasretin dokunaklı yüreği kalmış avuçlarımda… Suskunluk beni başka hülyalara götürse de “özlediğim” sensin yine… Övgüler konulmuş geniş zamanların şakaklarına sen gelene kadar kar yağmayacakmış, öyle dedi martılar…  Biraz kızgındı penguenler, bendeki hasretin kutuplardaki buzları erittiği için… Yalnızlığım bu şehrin gecelerinde biraz daha arttı… Uyku hayal, Güneşle öldürdüm geceleri… *** İçimdeki yangınlara soğuk bakışların altında, hecelenmiş aşklar düşüyor… İmalar kilitlenmiş zamanlar ötesine, seni sevmenin ızdırabıyla, hiç hoş geçmiyor günler… Edebiyat başka başka anlamda, sır olmuş her müşterek teori; bencillikle bir geziyor benlik… Egolar tatmin olmuyor bu şehir izdırap yeridir… Birde “seni seviyorum”  diye diyememenin acısı, ölmek diye buna de

Her güne hüzün saklıyorum. Kendi canımı yakarak süslüyorum gülüşümü. Düşününce ne yaptım ben size bu kadar kötü olacak, Hayallere bile sığdıramadığım şeyleri? Neden üzülüyorum diyorum. Cevap kendi içinde saklı göz yaşlarımda. Boş ver. Kurulsun saadet ellerimin emekleri ile. Duymasın vefasız kim var ise. Yüreğim yanarken kıymet bilen bilir beni. Yüzümdeki hüznü sadece seven görür zaten. Ve anladim ki, siz mutlu olun diye ağlıyorum ben. Ben gülerken siz vicdansizliğınız ile kalbimi kırmanın peşinde olacaksınız. Biliyorum her güne sakladığım ayrı bir hüznü şükür ile iade edeceğim size. Masum olmak bir kare fotoğrafta kendini bulmak değil. "Ne yaptımlarla..." vicdan  rahatlatmak değil. Haksız yere masum olduğunuzu düşündükçe yüzünüze bakıp söyleyeceklerimi Allah bilir. Ben sizin için her güne bir hüzün saklıyorum. O yüzden benim mutlu olma ihtimalimi bile kaldiramayacak kadar karaktersiz tanıdım... HASAN AKBAL