HASAN AKBAL

Merdivenli şehrin sokakları,  Ve de yalnızlık insanlıkları,  Ben böyle tanıdım şimdi  Merdivenli şehrin sokaklarını  Ne gül koklarsın dağdan düşen, Ne de bir toz bulursun yollarda değişen Bakışları dar kiminin gülüşleri şen Merdivenli şehrin sokaklarında gezen… Sessiz kalıyor geceleri bana karşı Sevgisini saklayan gül gibi sabaha karşı, Yorgunluğu şimdiden başladı. Merdivenli şehrin sokakları… Uykuyu sevmiyorlar nedense artık, Benim gibi onlar ve dostça yaşadık. Kimi türkü söyledik, kimi şiir yazdık Merdivenli şehrin sokaklarında yalnızlık… HASAN AKBAL

Penceremin önüne kuşlar konmuyor artık. Yetişmek mümkün değil, gurur en yüksekte… En az altı katlı yalanlarla dolduruluyor sevdalar… Birde orda yürekten ölmek var ya, işte o mezarı kimse bilmiyor…             *** Bilir misiniz, ceketini ilikle/ye/meden gezenler var. Bunların çoğunun alnı yere değmemiş... Minarelerden yükseğe tırmanırlar. Çocukların, kadınların, mazlumların, muhtaçların; hepsini birbirine benzeterek basarak üstlerine, hem de insanlığı çiğneyerek; tırmanırlar…             *** Ağlayanlara kimse kulak vermiyor. Dilsizler konuşmuyor onlarla, Sağırlar çünkü duymuyorlar… Ve ölenler ise onlar için bir hiç… Beklide bir basamak kuşların konamadığı en yüksek yerlere…             *** Mısır’da darbe oldu. Irak, Libya, Suriye… Kan kustular tabir yerindeyse. Sanki iyi bir şeymiş gibi gösterenler için durum farklı tabi. Mısır’da devrim olmadan öncesi Ortadoğu’da insanlar zulümle yaşamaya devam ediyordu, ölümler hiç durmuyordu. Ortadoğu’da, Kuzey

Beni şiirle hatırlarsın hece hece.  Adımı unutsan da resmimi çizer kirpiklerin göz kapaklarına.  Korkularında ben olduğum her gece.  Tutmuşum bir ömür kalbini çepeçevre sarıp kollarımla.  Kendi adını söylerken bile, beni şiirle hatırlarsın.  HASAN AKBAL

                 -Necip Fazıl Kısakürek’e- Kâğıtlarda kırıştığın, yeter üstat; Kitabın ve yaşamınla, bizde hayat; Olur mu, olmaz mı; kaderde yer? Bize karşı onda hiç mi yok istidat? Kıvılcımdan yangını, sarmış bedenlerde; O sihirli ok, hayatta; kalbe bir kerede… Gözyaşlarım ve sevincimle girince, Hangi hülyada beni izler üstat? Gözlerim dalınca, belli belirsiz gökyüzüne; Hasret sandığım, gezinen; bir şey var o yerde… Kaç dakika geçti, yolculuğun kaç günde bitti; Gözlerimde tüten diyarına ne zaman, nasıl varılır üstat? Kalem kâğıt derken, hayatın özeti; o, eser… Kelimeden cümleye hep aynı rüzgâr eser, Doğruluk bir ona, dönüş tam ise eğer, Kaç dakikadan sonra hangisi beter, üstat? [HASAN AKBAL]

Feryadın dili olsa, kurumuşken sözler. Haşre hangi ruh dayanır, vefadan başka... Çaresizce ıslanırsa insan yalnızlıktan... [HASAN AKBAL]

''Ağlamaktan mor gözlerin söyledi, Akşamdan türkümüzü.  Susmakla bitti,  Bir sevdanın sona kalmış sözü.  Artık küsüyormuşsun,  anladım. Bilmezsin sen, zaten kurudu benimde gözyaşlarım...'' [HASAN AKBAL]

Burkulur ''dilsiz kalbim'' şimdi susar ___ dilim.  Eskidendi diyebilecek kadar özledim.  Nevbaharda sana boyandı aklım, neredesin?  Hatırladığım en güzel an idi senli zamanlarım. Acziyete düştü gönlüm, sonrasında bîçare halim. Sana sevda mektuplarıdır şiirlerim, okundukça özlerim. Artık umutlar kefenlenmiş, mor gecelerde süslenir hayallerim. Nidalar yükseldiğinde gökkubbeye, senin için güneşi bile bir mızrak boyu yakınına kadar indiririm... [HASAN AKBAL]

Baharda güller var, Bir bahar daha güller açar,  Sanırdım eskiden… Hep sevilen gül,  Sevdasından güle âşık bülbül, Sanırdım eskiden… Toprağın hasretine, ağlayan yağmur, İndi mi yere? Onunla sarılırda durulur; Sanırdım eskiden… Seneden seneye, yayılan yolculuk, Bir hasret ki; goncadan güle, yol ve yorulduk; Sanırdım eskiden… [HASAN AKBAL]

Bir gün daha yaşarsın, Hatırlamaz o zaman aşk seni; Çaresizliğini  Tekerlekli sandelyelerden duyarsın, Ahlara mahkum kalbinle Ağlarsın. Bir gün daha yaşarsın Göz çukuruna kuşlar da uğramaz, Dökülen saçlarına kısık kısık Bakar gözlerin Soğuk bir el dokunur Beyaz pamukla Kuru, çatlamış dudaklarına Tenlerin soğukluğunda ısınır yanakların. Bir gün daha yaşarsın; Duymadan, Konuşmadan. Hasreti özleyecekler; Ağlar ağlar... İbretle bakarlar, Senden ve kendilerinden habersiz. Ve bir gün daha yaşarsın Yaşanmamış gibi... HASAN AKBAL 14.10.2011 RUISLIP LIDO

Bir mayıs akşamında aldım haberini, Duydum ki ellerimden ellerin tutmuş...                                                 HASAN AKBAL

''Ağlamaktan mor gözlerin söyledi, Akşamdan türkümüzü.  Susmakla bitti,  Bir sevdanın sona kalmış sözü.  Artık küsüyormuşsun,  anladım. Bilmezsin sen, zaten kurudu benimde gözyaşlarım...'' [HASAN AKBAL]

Ne sen sor, ne ben söyleyeyim. Bırak beni benimle kalayım. Lazım olur belki şiirlerime; hasretin kalsın, Sonrası; ne düşün beni ne de düşündür... Çek git, kapımı açık bırak... Senden sonra kalbimden bende çıkayım. [HASAN AKBAL]

Gül bahçesinde değilim, nasıl gülerim? Hatırımı sordun, teşekkür ederim. Dostlar uzakta, bu devirde ben ne ederim? Arkadaş, sen hakkını helal eyle ben gideyim. Üzülme ardımdan, kurtulacaktım felekten. Birini çok sevdim selam söyle yürekten. Mezarda üzerime toprak düşsün kürekten. Arkadaş, sen hakkını helal eyle ben gideyim. Ne olur ne olmaz, sen kalacaksın dünyada, Selam söyle bizim aile ferdi, tüm dostlara; Güneş tepeden doğmadan bulunsunlar ayakta, Arkadaş, sen hakkını helal eyle ben gideyim. Ağlamayacak zaten kimse ardımdan. İstemem kimse gelmesin benim yanımdan. Zaten sevinecekler, ne üzülmesi aman. Arkadaş, sen hakkını helal et ben gideyim. Haddim değil, bu sözleri sana söylemek; Yanlış anlama sen çok yüksektesin çok yüksek. Bilirim, bu alemde yufka yüreğin sensin bir tek. Arkadaş sen hakkını helal eyle ben gideyim. Kaderime ne yazılmış, hiç bilmedim. Dün annemden helallik diledim. Derdimi senden başka kimseye söylemedim. Arkadaş, sen hakkını helal eyle ben gideyim. Al eli

Uyumak istedim geceleri,  Rüyalarımda görmek için,  Güzelimsin ya!  Rüyalarımda izlemek istedim, Geceleri aldı elimden, Uykularım gitti yine! Baktığımda karanlığa Karanlıkta yağan yağmura, Düşmek istedim damlalarla toprağa, Ve akıp gidecektim yanına, Varamadım takılıp kaldım bir çalılıkta, Saklanmak istedim, Gecenin ve karanlığın gölgesine, Beni alıkoyacak her şeye rağmen, Bir pusu, Bir siper, Bildim karanlıkları kendime, Meğerse unutmuşum; Gecede ay! ... Aldı elimden, Güneşten önce! ... Hasan AKBAL

Alnıma dökülen kakülümle, Bir ömürlük sevda benim halim. Ufka diktikçe gözlerimi, Nasılsın deyişini duyarım... Şimal-ini bildikçe, hayalim... Kahve gözlerin bir yudum. Uykuya kanarım, her gece; Sözüme yok ki sükut, mutluluk bende... Kızıl bir gün durur raflarda tozlu, Başın omzumda, akşam oldu. Bir yudum kahve gözlerin, Yılları saymadım, ömürlük dedim. Mehtabı özlemişim, yıllar yılı... Dokununca gece; gün gibi. Firara rastlamaz, suspus olmuştum, Çatık kaşlarım ilk defa ''gülüyor'' buldum. Hayalen  hatırlarım, bela-ı gaalüü; Şükretmek düşer, Hamdüsena-ü... Şimdi bir nefes  gibi, içtim de ömürden... Ömrüme ömür kattım seni sevdiğimden. [HASAN AKBAL]