HATIRLA
R. C.’ye… Hatırla satılara dokunan gözlerini, Unutmak istediğini değil, sevebilme ihtimalini… Yıkık kaşının altında yatan çocuk kalbini… Ellerin, o güzel ellerin dokunurken, Satır satır doğranır içim; Piyanonun tuşlarında… Hatırla, bir akşamüstü hüzün yağardı bulutlardan… Bardakta kaynamış kanın derin soğukluğu, Döküldü gırtlağımın kuru yanına… Serin gölgeler aradım kar altında, İzi belli olmasın diye ayaklarımın; Senin kalbini sürükledim ardımdan, Saygı ile selamlıyorum, kusura bakma. Her şeyin anlamsızlaştığı kış mevsiminde, Derinden seslenir; yüz yıl kadar öncesi… Mumlar yanar, lavlanır; insanım içimdeki, Ateşten döktüğüm küllere baksan şimdi, Unutulur mu, elde mi; hatırlamamak ne kelime? [HASAN AKBAL] – [05.05.15]