HASAN AKBAL

-Ali Köse’ye- Düşlere sığmayanlara bak derim. Uykusunu karartanlara söyle; Susan güzel seslileri uyandır, Böl sükûtunu şairim… Kararmış lambanı aç, aydınlansın gece; Sukutun bölük pörçük, huzursuz hece; Şiir de kükreyişinle kâğıt ve kaleme Böl sükûtunu şairim, yaz derim… Sukutunla şahlanıyor akl-i caniler, Huzur bırakmıyor alıyorlar birer birer; Demli bir çayın yanına konulunca şiirler, Böl sükûtunu şairim, oku derim… Şaklabanlar “şair olduk” der, yalan ya! Ne edep bilirler ne üslup, konuştukları palavra; Biz seninle şiir demlerdik Zonguldak akşamlarında; Böl sükûtunu şairim, şiir derim… Ruhları vatan, milletten uzak; bilmezler ki, Akılları düşman, savaşları bozuk fikirli; Namert davranışları, sözleri zehirli… Böl sükûtunu şairim, sur derim… Bilmeliler cezayı tamamlanınca, hesap. Çirkin resimlerle bozdular, sen yap. Ruhlarını korkutmak için heybetinle hitap… Böl sükûtunu şairim, konuş derim… Açılınca sema, açılınca eller duaya… Yapılacaklar tamamlanır, kükreyince davaya, Maziler bili

Kayalıkların karlı vakitlerinden geçiyorum. Meşelikleri, çamları nefis havası... Yürüyorum bulutlarının gölgesinden. ''Ben bu şehre daha önce gelmeliydim.'' Suyundan içmeli, sokağından geçmeliydim. Yeni bir başlangıcın eşiğinde... HASAN AKBAL

Bir Vakit düşersin Gözlerimin çukurundan artık Yalnızlık çağının yabancısı, hiç Sığar mı; bir kaç harfe ve bir avuç Yaraya, Anlam; Katmak? Ayrılık Saatlerine dokunan Canlar içinde elvedalar Sür içinde gider yolculuklar... Bir Ayrılık Bir anlam Ve bir vakte katılmak... HASAN AKBAL

Ne yandan baksam, İçinde hayallerin eskidiği Bir şehir kalmış geriye. Biz de yaşadık. Bir sevdik bir daha kurtulamadık. HASAN AKBAL