HASAN AKBAL

Bazı umutlar gibi Yazılmayı bekleyen Kelimeler vardır. Saklanmıştır -belki- Yapmacık gülümsemelerin ardına. Okununca o şiir; Titrer insan Üşüdüğünden değil Öldürüldüğündendir. Kağıda; Kefene sarılır gibi sarılır şair. Sevmeyi bildiği için Yumrukları şiirdir, Ve vurur. Hep bekler ki, Bu sesi duysun sevgili... Ne çare; Yüreğinde öldürmüştür Ve ölmüştür aşkı ile...   [ HASAN AKBAL ]

Şehrin geceleri yağmurlu,  Seninle hüzne davet edilmeyenlerdeniz biz.  Toplanınca avuçlarımız yan yana;  En çok mutluluğumuzu koyarız soframıza…  Bir düş böleriz ortaya,  Yaşanmış kadar seviniriz mutlulukla…  Kim demiş, sevdada ölen aşklar vardır diye?  Bizim kalbimiz yan yana atar, hayatımızın her yerinde.  Kalplerimiz yan yana,  Huzur, mutluluk, sevgi ve aşk dâhil.  Küçük ailenin büyük hayat öyküsü,  Sağanak sağanak hayaller söyler türkümüzü [HASAN AKBAL]

Ben seni düşünürüm, sen benim başkasını düşündüğümü... HASAN AKBAL

Şimdi orada doğan güneş, Bana gündüzü getirecek; Huzurumu bozan güneş, 'Seni' gördüm diyecek... De bakalım; seni benim gözümle gören Bu günden nasıl nefret etmeyeyim? [ HASAN AKBAL ]

Sanma ki;  Vazgeçti,  Bıraktı gitti,  Unuttu,  Tanımaz beni artık.  Gözümden düşeni . Hasretinin ızdırabı  Unutursa da, aşkı...  ''Kim görmüş  Mecnun'un Leyla'yI  Bıraktığını?" HASAN AKBAL

Akşam olunca  Kirpiklerinden sızar o, tatlı masum rüzgar.  Kelimelerin hecelerinde saklanır,  Dokunulmamış karışık duygu. Büsbütün leylaklar açar nisanda.  Özlenmiş eylül akşamlarının sevincidir,  Tatlı bir tebessüm. Sevgiler filizlenir İlkbahar ve sonbahar bir olunca. Akşam olunca anlar insan, Kurulan hayallerin güzelliğini bir tek nisanda... HASAN AKBAL

Şairi şiirden, şiiri şairden büyüttün; Putlarını kır şairim, kendinde şiiri unuttun... HASAN AKBAL

Aşk ile seçtim bütün şiirleri, Şairleri geçtim âşık ile... Aşklardan geçtim, aşk içeli; Şairleri seçtim aşk ile şiirleri... HASAN AKBAL

Eksik anlatılmş yalan Bütün gözyaşları seni  hatırlatıyor Dilin masum oluşu kadar,  Aklından  çıkmayan hainliklerle Hırsız, uzayan namus meselesi... HASAN AKBAL

Senden habersiz geçip karşına Sayfalara doldurduğum şiirleri Anla diye bendeki sevdayı da Okumak geliyor içimden. ... HASAN AKBAL

Ben seni güzelliğe yazdığın şiirlerle tanıdım, Ara ara mısralarda hüzün kokan; Ve sonra uzunca hatıra olan aşka ümitlenişin, Şiir oluşunu... HASAN AKBAL

Duyulmuyor bunca Kalabalığa rağmen sesin,  Kalbinden söyle  Huzur bulsun içim... Ve en güzel gülüşün; Bir başka huzur içim... HASAN AKBAL

Sen içerdesin diye Dışarda ağlamış bulutlar. ... Islanmiş şehrin göz çukuru.  Yarın ki güneşe haber saldim.  Karadir diye vakitler Bir huzurdan Bir de türküden aldım... Dedim ki, bulanık kalmasın anlatılanlar...  HASAN AKBAL

Kağıdın kuru yanı tozlu masa, Süslü mektup, unutulmaz anı; Öldü sanmayın, uykudan yana. Kimbilir, zor olan hesabı kitabı? HASAN AKBAL

Ağlar gözüm gönlüm ilahi sen diye. Bırakıp her şeyi huzuruna gelince. Elimde güller olsun, güller getireyim. Ne zaman gelirsem onunla geleyim… Şahidim huzurumda duam olsun. Aklım dünyalık değil ahretlik olsun Bir ayrılık olsa bile ölümle dünyaya olsun Ne zaman gelirsem onunla geleyim… Kudretin yeter sonsuzluk sende, Sevgiyi senden bildik, kulunu öyle sevdim. Ebediyen seveyim, üzülmesin üzmeyeyim… Ne zaman olursa onunla geleyim. [HASAN AKBAL]

Alnı alnına denk geliyor soruşun. Bilmek kolay aslında, sessiz İçinde kalmış hatırayı unutup Her şey "sen" diyesim var. En güzeli"sevmek" gibi.. HASAN AKBAL

Bir Vakit düşersin Gözlerimin çukurundan artık Yalnızlık çağının yabancısı, hiç Sığar mı; bir kaç harfe ve bir avuç  Yaraya, Anlam; Katmak? Ayrılık Saatlerine dokunan Canlar içinde elvedalar Sür içinde gider yolculuklar... Bir Ayrılık Bir anlam Ve bir vakte katılmak... HASAN AKBAL

Çekerken hakikat çiygiyi, Düşünü bölüyorsa gelen geceyi; Su iç, ekmek zeytin bile zayi, Geçerken biz bizden eski daha iyi... Neyin ahı inlemek,varken feryad Gönlüne koyulanı al,almasan da olur ad. Her Şirin görünene var mıdır ferhad? Hesap hesaba eklenir paha iyi... Hamallık yüklenmiş, lütuf; mana. Omzun hafif, kalbinde sızı hep ona, Cevaben doğrudur haktan yana. Kıyam-ı gönülden sür ile Ah'a iyi... Geçenler gitti, zor; huy derler. Bırakmıyorsa sarıl uy derler, Baki olanı sev, Rabbini duy derler. Onunla mekan sonsuz saha iyi.. HASAN AKBAL

Ey geceye sorulan manaların ötesi, Egosu tavan yapmış, vefa eleştirisi;  Hiç ağlayan göze merhem oldu mu Kızıl bir akşam güneşinin gölgesi? Sızı kalpte, gülüşün faydası yok. Beklenen gelmeyince isyan niye? Belki aşkının sevdana kalbi tok, Hıçkıran gözlerinin yaşından kime ne? HASAN AKBAL  

Biliyorum, şiirler uzunca ve çok şair var. Bir satır bile geçmeden okunmasa Ve yaşananlar bu kadar gerçek olmasa  Sevilir miydi dizeler... Biliyorum, usanmadan yazabilirsin sende... Bakabilirsin saatlerce geçmiş acıların içinde bize, Durmadan melodi olan sesini duymak usandırmaz  Ve bilir misin yazılan her şiir okunur elbet... HASAN AKBAL

“Olay maddi bir gerçekliği” anlatırken, olgu “ideolojik gerçeklik”tir. Ayrım yapılmadan insanların kafasını karıştırmak ancak “felsefe” bilimin bilinçli öğretisi ile olur. Olguların yerleşkesini iyi bilenler nerede konuşacaklarına bilirler ki, kazançlarına eklenen kar; en iyi stratejiden geçer. İnsanlığı kaosa götürecek olan olaylara zeminler ideolojik fikirler sonucu, toplum yanlış bilgi ile doldurularak yapılır. Ayrıntının basit ve gereksiz gibi gösterilen, toplumsal felsefe anlayışı, yanıltmaca ile düşünmekten uzak tutulur. Ne anlatırsa anlatılsın, düşünme yeteneği elinden alınmış bireyler bilgiyi doğrudan kabullenirler. Bunun sonucunda düşündüklerini değil, söylenenleri yaparlar. Toplumları pasif hale getirmek için kullanılan yöntemlerin başında değişmezlik vardır ve oluşmuş olan yapının bozulması, düzenlenmesi ve hatta iyileştirilmesi mümkünsüz hale gelir. İdeolojilerin başarılı oyunudur... Düşünmeyi toplumun elinden almak için, sosyolojik açıdan toplumun iyi anlaşılması

“Yıllar önce yaşanmış olaydan geriye kalan ne kadar hatrı sayılır gönüller birleşir? Sevmek kadar güzel olan bir şey, ne kadar güzel yaşanabilinir ki? Destanlaşmış aşkların kaç tanesi mutlulukla bitmiştir?” *** “BİRÇOK YAZAR VARDIR Kİ; YAZILARI KENDİ HAYATIYLA İLGİLİ OLAMASA DA KENDİ HAYATLARINDAN BİR PARÇA YAZMADAN EDEMEZLER. BENİM DEMEK İSTEDİĞİM; BU YAZI BENİMLE İLGİLİ DEĞİLDİR.” *** Tutar kolumdan yıldızların uzak hayali Çeker yukarı gök yüzüne alır götürür beni Gecedir benim dünyam, sensizliği kaybedip bulduğum Gözyaşlarınla yalandan ağladın kaçtın sen. Yıllar sonra geç kalarak geldin. Sen gelene kadar ben gitmiştim. Destanlaşmasa da hatırı sayılır olsaydı göz yaşlarımın. Sadece özür dilemek için değil. ‘Sever misin’ diyebilmek için geldim. ****  - HİKAYE - Kapıyı hızlıca açtı. İçerdeki ağlayan Tuncay Bebek olayın farkında değildi. Annesiyle babasının tartışmasından etkilenmemesi için hemşire, Tuncay’ı kucağına al

Seni sevmek, sende ölmek; aynı şey bence… Son yolculuklarıma baktım da, duraklar hep sende.  Ve hep sende kalmışım. Gitmedim daha…  Yolcu  etme beni, biraz daha kalayım… *** Son elvedaların birinde ellerimden ellerin sıyrılırken hasretin dokunaklı yüreği kalmış avuçlarımda… Suskunluk beni başka hülyalara götürse de “özlediğim sensin yine… Övgüler konulmuş geniş zamanların şakaklarına sen gelene kadar kar yağmayacakmış, öyle dedi martılar…  Biraz kızgındı penguenler, bendeki hasretin kutuplardaki buzları erittiği için…  Yalnızlığım bu şehrin gecelerinde biraz daha arttı… Uyku hayal, Güneşle öldürdüm geceleri… *** İçimdeki yangınlara soğuk bakışların altında, hecelenmiş aşklar düşüyor… İmalar kilitlenmiş zamanlar ötesine, seni sevmenin ızdırabıyla, hiç hoş geçmiyor günler… Edebiyat başka başka anlamda, sır olmuş her müşterek teori; bencillikle bir geziyor benlik… Egolar tatmin olmuyor bu şehir izdırap yeridir… Birde “seni seviyorum diye diyememenin acısı, ölmek diye bun