HASAN AKBAL

Ne yandan baksam, İçinde hayallerin eskidiği Bir şehir kalmış geriye. Biz de yaşadık. Bir sevdik bir daha kurtulamadık. HASAN AKBAL

Geçiyordun, uğradım gözlerine; Dönüp baktığın şehirde değilim artık. Yine öfke püskürürken sözlerine, Yanılıyorsun; diyemiyorum artık. Vuslatının izi kolay silinmiyor işte, Kızgınlığın aynı kalbime girişte Kara sevdanın sözünde değişte Sevdamız kadar yalnız değilsin artık. HASAN AKBAL

Düşündüğün kim ola. Aklına yazılıp sonsuza, Yaşamak için bir sevda... Beni bekle şehrarengiz...  #zonguldak HASAN AKBAL

Ağlar gözüm gönlüm ilahi sen diye. Bırakıp her şeyi huzuruna gelince. Elimde güller olsun, güller getireyim. Ne zaman gelirsem onunla geleyim… Şahidim huzurumda duam olsun. Aklım dünyalık değil ahretlik olsun Bir ayrılık olsa bile ölümle dünyaya olsun Ne zaman gelirsem onunla geleyim… Kudretin yeter sonsuzluk sende, Sevgiyi senden bildik, kulunu öyle sevdim. Ebediyen seveyim, üzülmesin üzmeyeyim… Ne zaman olursa onunla geleyim. HASAN AKBAL

Bir bulut daha düşer, Gözlerine; Hasret yokmuş gibi yaparsın… Bir şeyler söylersin sadece, Sus… HASAN AKBAL

Dilim diyor ki, rüzgar nefesin, Ciğerim yanıyor, ateş mi içtin... HASAN AKBAL

Bir gün olur bakışlar değişir. Sırtından vurulmuşa döner, O saatte kendini unutunca insan. Birini arar gözleri, biri olur kirpiklerinin ucundaki hedef. Onu vurmak değil, onunla vurulup ölmek için. Sevda her gün yaşatir bu ani. Kendini unutup onun için ölmektir bunun adı. Sırtından vurulunca yaraya dokunamayan eller, Vazgeçmişliği gösterir. Aşk, anlarsa koşar sarılır. Sevda sırtından, aşk alnından vurur. Vurur da sen yoksun hala yanımda. İşte şimdi değişir bakışlar. İşte şimdi sensiz olmuş aşkım var... HASAN AKBAL

Her şeyden bir anlam çıkarırdım 'hadi canım' derdin. Gerçek olmasa da bana CANİM demeni severdim. Gülümsemen bile umut olurdu. Ellerin avuçlarımdan sessizce sıyrılırken. Bir gülümseme daha eklenirdi, CANİM diyeceğin zamana özlem başlardı. Aşkınla saniye saniye dakika dakika çekerdim, Bir sonraki gerçek olmayan ani. Ve şimdi gün gün ay ay Tükenmeyen umutlarımla bekliyorum geleceğin ani. 'HADİ CANİM'... HASAN AKBAL

Beni sevgiyle saran kollarında ölmek isterim… Beni bir yerlerde ararsan,gözlerinin baktığı yerdeyim… Sevinç gözyaşlarını göremesem de … Karanlıkta ağladın mı bilmesem de… Beni izlediğini biliyorum… Benim de seni aradığımı bilmelisin… Ellerin avuçlarında soğuk ve bensiz… Sahnedeyim… Bir aşk hikâyesi ile sarsılır sahne… Akdeniz akşamlarından sonra arkası gelmiyor dertlerin… Öyle hop deyince olmadı, yeni bir dünya kurduk… Gurbetinde ağladık… Aysel’i kovduktan sonra Nalân’a yalvardık… Keyifli bir akşamdı. Ne yazsam diye düşündüm? İLHAM geldi… 24 Mayıs akşamından bahsediyorum. İzleyenler bilirler, izlemeyenler neler kaçırdı neler… Şiir kulübünün Prof. Dr. Arif amirov konferans Salonu’nda saat 19.00 da başlayan “VAY KALEMİME GELENLER” adlı şiir dinletisi… İlgiyle izlendi… Koltuklar doldu, çoğu ayakta kaldı. Yer bulamayıp geri dönenler bile olmuş… Göz kapaklarım gibi açıldı perde… Yaz geliyor bahar geçti derken sahneden seyircilere üful üfül esen bir aşk r

Şimdi orada doğan güneş, Bana gündüzü getirecek; Huzurumu bozan güneş, 'Seni' gördüm diyecek... De bakalım; seni benim gözümle gören Bu günden nasıl nefret etmeyeyim? HASAN AKBAL

Bu şehrin limanları soğuk, Gece buz gibi, üşüyorum; Avuçlarımdaki ellerinin sıcaklığı gidiyor, Vuslat, sisli akşamlar gibi... HASAN AKBAL

Şimdi bekle bekle, senden bihaber Vakit dolmakta, geçtikçe günler Hasret bile dayanmıyor vuslat gününe, Biçare gönlüm sensiz derbeder... HASAN AKBAL

Aynalar doğru söylüyor desende; baktığın göz, gördüğün yüz senin değil... HASAN AKBAL

Sana göre hayallere bile uzak geleceğin; Geçmişinde ve ''artık bitti''lerin... Mahşer videolarında etiketlenmiş sahneleri, Kabul etmesen de var. Ne yapayım silinmiyor... HASAN AKBAL

Bir gün yaşarız diye kurduğumuz, Hayaller vardı ya, Onların zamanı geçiyor be sevdam, Hemde rengarenk... HASAN AKBAL

Çekerken hakikat çiygiyi, Düşünü bölüyorsa gelen geceyi; Su iç, ekmek zeytin bile zayi, Geçerken biz bizden eski daha iyi... Neyin ahı inlemek, varken feryad; Gönlüne koyulanı al, almasan da olur ad. Her Şirin görünene var mıdır ferhad? Hesap hesaba eklenir paha iyi... Hamallık yüklenmiş, lütuf; mana. Omzun hafif, kalbinde sızı hep ona, Cevaben doğrudur haktan yana. Kıyam-ı gönülden sür ile Ah'a iyi... Geçenler gitti, zor; huy derler. Bırakmıyorsa sarıl uy derler, Baki olanı sev, Rabbini duy derler. Onunla mekan sonsuz saha iyi... HASAN AKBAL

Bir Vakit düşersin Gözlerimin çukurundan artık Yalnızlık çağının yabancısı, hiç Sığar mı; bir kaç harfe ve bir avuç Yaraya, Anlam; Katmak? Ayrılık Saatlerine dokunan Canlar içinde elvedaları Sür içinde gider yolculuklar... Bir Ayrılık Bir anlam Ve bir vakte katılmak... HASAN AKBAL

Anlatamıyorsun değil mi Sır gibi kalıyor içinde bir iç çekiş daha Nefes almanın zorluğunu feryadnda duyurmuyor Sonra biraz yorgun yürüyorsun Ve sonra uykunu kandıracak kadar kızıyorsun kendine Ne dersen de ama bütün yorgunlukların gönlünden deme Hatta bu bir iş bile değil... Meslek seçiminin tercihsiz kalma haline benzeyen Halsizlik ve kimsesizlik anlarının baş dönüşü Kusurlu vefasızlıklar da olabiliyor... Hem sevincine ortak olabilen seninledir. Sen de onunla mutlu, Şair şiir yazar, kafiye düzen Vefa ile anlatırsın içindeki sevdayı Şiirle dile. Anlatamıyorsun değil mi Uçsuz bucaksız yorgunluğu şiirle, Uğraşma kaleminin derdi olsa yazar zaten Hem şiir demek şair demek değil Şiir oku. Anlamak olca vefayı Sır gibi içinde param parça olmuş aşkı Sessizce süzmek gerekir kelimelerle Tabii anlatmakta nafile Herkes şair doğmuyor. HASAN AKBAL

Ey geceye sorulan manaların ötesi, Egosu tavan yapmış, vefa eleştirisi; Hiç ağlayan göze merhem oldu mu Kızıl bir akşam güneşinin gölgesi? Sızı kalpte, gülüşün faydası yok. Beklenen gelmeyince isyan niye? Belki aşkının sevdana kalbi tok, Hıçkıran gözlerinin yaşından kime ne? HASAN AKBAL

Bütün şehirleri hicran kaplamış Sessiz bütün yolculuklarım, Diyorum ki son bir kere Tabutumun tut bir kenarından... Olmaz bahanelerinle ayrıldık Hasret bu, kim bilir yan yanaydık Duruşun sıcak, ölümüm soğuk... Beraber ölürüz anlaşılan... HASAN AKBAL

Şaire her gün şiir günüdür. Bir başka bakar şiir penceresinden dünyaya ve başka hayatlara... Dünya bir gün değil her zaman şiirdir onun için. İnce ince dokur kelimeleri mısralara. Kurşun gibi vurur o narin satırlarla isterse... Şiir ki; kalem tıg'ı ile kelimelerle sayfalara örülmüş, neşesiyle hüznüyle boğazlara düğümlenmiş, hayattır. Ve şiir; ustanın çekici, çırağın alın teri; öğretmenin dersi, öğrencinin ödevi; hakimin mahkemesi, mahkumun savunması; doktorun hastası, hastanın şifası; zulmün cefası, vuslatın sonsuz sefası; şairin yazdığı değil, okununca acısıyla tatlısıyla anlatılmaz hülyaların sonsuzluk habercisidir. Sen onu bir günde arama, her gün sorulduğunda peşinden gelen mektup, şiirdir... Gözlerinin sıcağı kadar rahatlatır kalbimi, hele bir okusam sen dolu şiirimi. Radyoda çalan ud'un notaları gibi inersin yüreğime kelime kelime. Şimdi nasıl söylenir 'sen' gibi diye. Güzel değildir olabileceğin güzelliktedir. Buruşturup attığında satırları, içimin acıyışını v

Aşkına verdim gönül, tuttu alkışa elleri; Dedim ki, sevda yürekte gizli bir dua gibi... Değerli sanmışım, gönülden hallerini; İhlası eksik olana gönül verilir mi? Ağzı yaygara, kalbi kinle dolu çukur, Söyleyince itirazı harika bir vakur; Sükûtu edep görünür, aklı dedikoduludur; Kalbi ile dili bir olmayana gönül verilir mi? Şairim ya hani, versem şiiri eline; Böbürlense aklınca gerine gerine, Eğer asıl olan gönülden sevmekse; Sevdayı bilmeyene gönül verilir mi? Tanıdıkça çözüldü sırrı, vah ettim, Geçer miyim sözümden devam ettim; Aşkımı da inkâr edince, eyvah ettim… Muhannet olana gönül verilir mi? HASAN AKBAL

Sana kolay gelsin sevgili yârim, Kerpiçten evlere su geldi... Döküldü yollara katran, Görenekler eskidi sensiz hâlim... HASAN AKBAL