HASAN AKBAL

Ne zaman kokun gelse köyümün özlemine bi­r bahar iner. İçinde­n, edebinden boynu bükük bir menekşe hatı­rlarım. Menekş­enin boynunun büküklüğü, kalbin kırıklığından d­eğil, Allah’ı zikrindendir ! Ne zam­an seni sevsem kalbime ağır gelir aşkın.  Sebeb-i­ aşkın derin ve bâkidir, Bu yüz­den bir menekşe kokusunda sevdim seni. ­ M­enekşe kokulum… Gözlerin gözlerime dokunamazdı, korkardı­m… Utanırdım dudaklarından; Susardım.­ Anlatamadıklarım vardı,­ Ve bu yüzden senden habersiz, ­ Ağlardım…­ ­ Menekşe kokulum,­ Bir mevsimin başlangıcı gibi Geldin ömrüme.­ Yavaş yavaş ısındı senli zamanlarım…­ Kıştan kalma buzlar üşütmüştü beni,­ Boynu bükük,­ Günahlarla yüklü, Kirlenen bir diyarda, Ağır sensizliğimdeydim.­.. ­ Menekşe kokulum,­ Hüzün bağlamıştı boğazımı... Çaldığımda kalbinin kapısını,­ Sağanak sağanak nisan yağmurunda­ Edebinden boynu bükük. Kirpiklerin bir gece dokunsun diye rüyam­a, Bir gecenin sabahında duam;­ Aşkımın senli haline ‘amin’ dedim…­ ­ Menekşe kokulum,­ Şafa

Yine kendine kalır Üzüntü, sevinç dediğin Dediğin gibi biraz zaman alır Unutursun, unutulur sevdiğin ........................... ...sensizliğe alışmak, Gözlerini kapattığın geceleri Zindan olur yaşamak Acı da bir teselli olur belki Susan dil, Ağlayan gönül... Ya sensen o izdırabın nedeni O zaman bir başka acır İnsanın içi HASAN AKBAL

Her gülüşün şiir olur. Ben severim... HASAN AKBAL

Yosun kokusunu alan geliyor bu sahile !.. Beş yılı devirdim ya bu kalabalık şehirde, artık her yer yol bana. Çağırana gitmedim ! Gönlüme doldurduğum sevdaya evet dedikten sonra bir başka güzel oldu. Güzel oldu hem de çok güzel oldu. Yazmaya yarı yolda başladım. Devrik cümlelerim hep şiirden. Hem şiiri severim hem de şairini... Hüzün yakışmaz bize ama ağlatmak için imam olan cahiller var ya onlara da laf sokarım. Kanamak hürmetle üzülmek davetle olur. Biri de çıktı, gecelerde delirdin diye dolaşıyor. Ortalıkta akıllı yok ki ! Deli olmak artık lüks değil. İzah ettim. Sustu. Yerine oturamadı çünkü yüksek sesle müzik dinleyen birisi kapmıştı. Ne oldu, dedim. Ah gençler, dedi. Nereye, dedim. Maltepe'ye dedi. Neden, dedim. Sustu. Maltepe'de metrodan yüksek sesle müzik dinleyen "genç" indi. İnerken hareket çekti. Resmen küfür. Aldırmadı. İnerken baktı ona, inmedi. İnmedin, dedim. Konuyu değiştirme, dedi. Şaşırdım. Bir sonraki durakta kapıya yürüdü. Aynı hareke