KOVULASI AŞK
Ne sen sor, ne ben söyleyeyim.
Bırak beni benimle kalayım.
Lazım olur belki şiirlerime; hasretin kalsın,
Sonrası; ne düşün beni ne de düşündür...
Çek git, kapımı açık bırak...
Senden sonra kalbimden bende çıkayım.
[HASAN AKBAL]
KALAN KALANA
Duraklar kıştır, geçişler yaz... Sevdalar bir sonraki bahara kaldı. Hangi mevsim saklı mevsimden? Dön bak arkana kalan kalana... Oysa elerinde kokusu vardı ya! Artık yok, hüzün göze kaldı.. Hesaplar siyasete, Planlar müdüre kaldı. Ekin yazın biçilir ama, Hasatlar güze kaldı... Bayramlar muhabbete yoksun, Gelen gidene, postuna soğuk kaldı. İş -güç patron işçiye, İşçi patronun parasına kaldı.. Şehir kalabalık, etraf iyi-hoş, Dostluk menfaate kaldı... Evlat sevdaya daldı, Ana-baba evdala hasret kaldı. Düzde çamur, yamaçta baston; İki söz vardı o da uşağa kaldı... Emek, aş, insanlık için yaşamak. Değer hayvana, paha eşeğe kaldı... Kalan kalana vakitler sükûtta, Yürekte dua akılda dava kaldı. Alıp gidenlere inat kalan kalana, Huzur onunlaydı yine ona kaldı... HASAN AKBAL
Yorumlar
Yorum Gönder