ÜSTAT

                 -Necip Fazıl Kısakürek’e-
Kâğıtlarda kırıştığın, yeter üstat;
Kitabın ve yaşamınla, bizde hayat;
Olur mu, olmaz mı; kaderde yer?
Bize karşı onda hiç mi yok istidat?

Kıvılcımdan yangını, sarmış bedenlerde;
O sihirli ok, hayatta; kalbe bir kerede…
Gözyaşlarım ve sevincimle girince,
Hangi hülyada beni izler üstat?

Gözlerim dalınca, belli belirsiz gökyüzüne;
Hasret sandığım, gezinen; bir şey var o yerde…
Kaç dakika geçti, yolculuğun kaç günde bitti;
Gözlerimde tüten diyarına ne zaman, nasıl varılır üstat?

Kalem kâğıt derken, hayatın özeti; o, eser…
Kelimeden cümleye hep aynı rüzgâr eser,
Doğruluk bir ona, dönüş tam ise eğer,
Kaç dakikadan sonra hangisi beter, üstat?
[HASAN AKBAL]