Anılar Algısı -2-



















...
Yüreğim çarparken senli hallere,
Kalbimin sen tarafi morarmış...

Sümbül kokulu bir mevsim başlar,
Hayal dolmuş renk renk...

Kaçık bir tiyatrocuya,
Deli bir şaire;
Efendi bir polise...
Seni nasil anlatırım şimdi mor sümbüle?

Kararmış kalplere ızdırap içindeki vicdanlara...

Birde karanfil kokulu kitaplara...

Mor bir mevsim bekler beni,
Kalbimin sen tarafı morarmış sümbül..

...

[HASAN AKBAL]

Yazan:

Yorumlar

Yorum Gönder

TAKİP ET

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİR ELVEDA GEREKİR UZAKTAN

Bir kavgadan arda kalan sönük duygularımız. Eceli daha belli olmayan ikinci yanılmış hallerimiz. Nasıl bilirsiniz, cevap yok. Kirildik bir kere uzaktan dokunamamak adına kırdık da... Gelen bütün iyi şeyleri tükettik. Hani o kıskanç ve çok sevme hallerimiz var ya hani çok seviyordum ama görüşemiyorduk, ayrıldık dediğimiz en ve enlerimizi hala aramıyorsak o kadar da çok sevmemişiz demektir. Güven kayıplarımızı kıra kıra yarına gittiğimiz seher vakti. Uyan diyarından ona yan olan bir sürü endişeler güneşi doğuyor. Insanı yok eden teknolojik gelişmeleri tekmelemeden virüs hem de korona virüsünden iyice tekme tokat yiyoruz. Bedeli ağır oluyor. Duymuyoruz da gidenleri... Belli bir tarih olmayacak bu zamanı hatırlatan. Ama belli bir acı kalacak bu günleri unutturmayan... Şimdiden elveda demek geliyor içimden. Sevdiğim seni üzmemek elimde olsaydı gerçekten üzmezdim. Bu cümleler sana ağır bana ölümdür. Akşam haberlerinden maç sonucu verir gibi ya da çokça dalga geçtiğimiz seçim son...
Devamını Oku»

KALAN KALANA

Resim
Duraklar kıştır, geçişler yaz... Sevdalar bir sonraki bahara kaldı. Hangi mevsim saklı mevsimden? Dön bak arkana kalan kalana... Oysa elerinde kokusu vardı ya! Artık yok, hüzün göze kaldı.. Hesaplar siyasete, Planlar müdüre kaldı. Ekin yazın biçilir ama, Hasatlar güze kaldı... Bayramlar muhabbete yoksun, Gelen gidene, postuna soğuk kaldı. İş -güç patron işçiye, İşçi patronun parasına kaldı.. Şehir kalabalık, etraf iyi-hoş, Dostluk menfaate kaldı... Evlat sevdaya daldı, Ana-baba evdala hasret kaldı. Düzde çamur, yamaçta baston; İki söz vardı o da uşağa kaldı... Emek, aş, insanlık için yaşamak. Değer hayvana, paha eşeğe kaldı... Kalan kalana vakitler sükûtta, Yürekte dua ...
Devamını Oku»