Böl Sükûtunu Şairim

-Ali Köse’ye-
Düşlere sığmayanlara bak derim.
Uykusunu karartanlara söyle;
Susan güzel seslileri uyandır,
Böl sükûtunu şairim…

Kararmış lambanı aç, aydınlansın gece;
Sukutun bölük pörçük, huzursuz hece;
Şiir de kükreyişinle kâğıt ve kaleme
Böl sükûtunu şairim, yaz derim…

Sukutunla şahlanıyor akl-i caniler,
Huzur bırakmıyor alıyorlar birer birer;
Demli bir çayın yanına konulunca şiirler,
Böl sükûtunu şairim, oku derim…

Şaklabanlar “şair olduk” der, yalan ya!
Ne edep bilirler ne üslup, konuştukları palavra;
Biz seninle şiir demlerdik Zonguldak akşamlarında;
Böl sükûtunu şairim, şiir derim…

Ruhları vatan, milletten uzak; bilmezler ki,
Akılları düşman, savaşları bozuk fikirli;
Namert davranışları, sözleri zehirli…
Böl sükûtunu şairim, sur derim…

Bilmeliler cezayı tamamlanınca, hesap.
Çirkin resimlerle bozdular, sen yap.
Ruhlarını korkutmak için heybetinle hitap…
Böl sükûtunu şairim, konuş derim…

Açılınca sema, açılınca eller duaya…
Yapılacaklar tamamlanır, kükreyince davaya,
Maziler bilir, eskimeyen çoğalan sevdamız var ya?
Böl sükûtunu şairim, şairim derim…

HASAN AKBAL